de 'VERHALENDE HANDEN'

van Jolinda Cath

2012 14 juli - 5 augustus Cath Productions

Levensvatbare Hoop, of is het: hoop op levensvatbaarheid? In een kernachtige mededeling in woorden is een eenvoudig mensenrecht al snel verworden tot gezwollen taal. Toch is de hoop die je kan uiten betreffende de kansen op een gewoon goed, een eerlijk leven de simpelste wens die je rechtmatig kan hebben omtrent het bestaan van een mede mens.
Wie niet slechts reist of verblijft voor eigen lol en gewin, maar werkt temidden van anderen, onder de omstandigheden van de anderen, zal tot zulke gedachten toch eerder geneigd zijn, dan wie zijn eigen cultuur als ondoordringbare huid om zich heen blijft dragen.

Fotografie is een middel dat tot beeld leidt.
Of het een beeldend uitdrukkingsmiddel wordt, iets dat ver voorbij het altijd noodzakelijk vakmanschap ligt, zal in belangrijke mate afhangen van het empathisch vermogen van de fotograaf. Het is afhankelijk van het vermogen om achter de lens vandaan te durven komen en de camera in feite slechts terloops te gebuiken, en tegelijkertijd als het ware te verdampen tussen het object en de toeschouwer.
Dat 'achter die lens vandaan komen' is een makkelijke kreet die een houding of geestesinstelling probeert aan te duiden, die niet zozeer jaagt op een 'goed plaatje', maar die zonder zo'n 'onderwerp-consumerende' gretigheid een eerlijke interesse aan de dag probeert te leggen voor het onderwerp in zijn totale zijn; van vorm tot ademhaling en bloedsomloop, van uitspraakklank tot politiek-ecologische manifestatie.
Uiteraard verlangt dat in aanleg een zekere affiniteit met het onderwerp en de bereidheid dieper in te dringen tot wat mogelijk als kern ervaren wordt in een verhouding tot het 'grotere verhaal' dat het onderwerp omringt.
Het is daar waar de beeldende- en verhalende krachten zich ophouden die vervolgens blootgelegd moeten worden met de beeldende intelligentie van de fotograaf.

 

Jolinda Cath beleeft met haar vrouwen en kinderen de wereld die ze dagelijks delen. Ze ziet, maar kent vooral ook zelf in haar eigen leven, de verwachting, de hoop, de teleurstelling, en de noodzakelijke veerkracht. Met haar fotografie geeft ze haar medeschepselen, en daarmee haarzelf, een node aan de directe omgeving te ontlenen waardigheid. Daarmee neemt ze tegelijkertijd moedig een mate van verantwoording, die haar niet per definitie meegegeven is. Het is overigens een heel eenvoudige verantwoording, waarin ze ook haar toeschouwers graag laat delen; het is eigenlijk de medeverantwoording die gedragen en gedeeld wordt met haar vrouwen en kinderen voor een heel gewoon leven in een heel gewone vrede; niet meer en niet minder, als het kan.

Als maker van deze pagina's ben ik me bewust van de abominabele fotografische kwaliteit;
waar dat een fotograaf als Jolinda Cath inderdaad onwaardig is verwijs ik u graag naar:
De site van Cath Productions, fotografie

 

Joseph John V. Componist

INDEX